Evine gelen GSM çizgisi faturası için icra kararıyla hayatının şokunu yaşayan tüketici, sınırın kendisine ilişkin olmadığını öne sürüp haciz kararına itiraz etti.
Hemen akabinde asliye Hukuk Mahkemesi’nin kapısını çalan tüketici, GSM firması hakkında manevi tazminat davası açtı. Hiçbir borcu bulunmadığı halde davalı şirket tarafından telefon faturası borcu olduğunun sav edildiğini, çizginin kendisine ilişkin olmadığına yönelik itirazına karşın davalı şirket tarafından aleyhine icra takibi başlatıldığını lisana getirdi.
HACİZDEN VAZGEÇİLDİ ANCAK…
3 bin TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etti. Davalı GSM firması avukatı ise şirketin başlattığı icra takibinin hukuksal bir süreç olup davacının kişilik haklarını ihlal etmediğini, şirkete hasımlık yöneltilemeyeceğini, talep edilen manevi tazminat ölçüsünün fahiş olduğunu belirterek davanın reddini savundu.
Mahkeme; savunma, icra belgesi ve tüm belge çerçevesine nazaran davalı şirketin, yanılgı sonucu davacı hakkında takip başlattığı lakin kusurun anlaşılmasıyla hacizden vazgeçtiğine dikkat çekti. Kasıtlı olarak davacı hakkında takip başlatıp haciz talep etmediği ve bu takibinde ısrarcı olmadığı, bu nedenlerle davacının kişilik haklarının ihlale uğramadığı kanaatiyle davanın reddine karar verdi. Davacıyı temsil eden avukatın fiyatının ise davalı tarafından ödenmesi gerektiğine hükmetti. Karar, davalı avukatınca vekâlet fiyatı tarafından temyiz edildi.
Dava belgesini tekrar pahalandıran Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, emsal nitelikte bir karara imza attı. Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Taban Fiyat Tarifesi’ne nazaran; manevi tazminat davalarında avukatlık fiyatının, karar altına alınan ölçü üzerinden tarifenin üçüncü kısmına nazaran belirleneceği hatırlatıldı.
Kararda şöyle denildi: “Mahkemece, davacının manevi tazminat talebi tümden reddedildiğine nazaran davalı faydasına tarifeye nazaran, maktu 1.500 TL vekâlet fiyatı takdir edilmesi gerekirken davacı faydasına 1.500 TL vekalet fiyatı takdir edilmesi metot ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekir. Lakin bu yanılgının giderilmesi yine yargılamayı gerektirmediğinden kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile karar fıkrasının 4 nolu bendinde yer alan ‘Davacı vekilinin sarf ettiği emek ve mesai dikkate alınarak avukatlık Minimum Fiyat Tarifesinin 12. unsuru yeterince tayin ve takdir olunan 1.500 TL Avukatlık Fiyatının davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine’ ibarelerinin çıkarılmasına yerine “Davalı kendisini vekille temsil ettirdiğinden Avukatlık Minimum Fiyat Tarifesi’nin 10/3. unsuru mucibince 1.500 TL vekalet fiyatının davacıdan alınarak davalıya ödenmesine,’ ibarelerinin yazılmasına ve kararın bu hali ile düzeltilerek onanmasına oy birliğiyle karar verildi.”
